Recenzja: "Niepamięć" Jolanta Kosowska

Tytuł: Niepamięć

Autor: Jolanta Kosowska

Wydawnictwo: Bukowy Las

Data wydania: 2012-06-16

Tom: 1

ISBN: 978-83-62478-60-6

Objętość: 488

Cena: 39,90

Moja ocena: 9/10 pkt.

Szufladka: Rewelacyjna!

Dwóch mężczyzn. Przyjaciół. Jedna kobieta. Atrakcyjna. I ich losy – połączone, a zarazem podzielone przez czas i minione wydarzenia. A wszystko to spowodowała dawna miłość przyjaciół do tej samej kobiety. Jednak, czy choroba, cierpienie, problemy i potrzeba pomocy przezwycięży dawne uczucia i zazdrość? Czy tak faktycznie się stało, to wie każdy, kto przeczytał „Niepamięć” Jolanty Kosowskiej – wspaniałą historię, w której uczucie przeplatają się z przykrymi wspomnieniami z dawnych lat wystawiając przyjaźń na próbę. Po jej skończeniu, a nawet już w trakcie miałam świadomość, że nie jest to książka tylko dla fanatyków powieści romantycznych.

Historia tutaj ukazana z początku wydaje się aż za bardzo szablonowa i przewidywalna. Ma się wrażenie, że każdy kolejny ruch i wydarzenie nie zaskakuje i nie ma tutaj nic godnego uwagi. Otóż nic bardziej mylnego. Gdy tylko zacznie czytać, to książka potrafi wciągnąć bez reszty. Czasami nawet na tyle, by przeczytać ją jednym tchem. Głównie, dlatego, że nie jest to gatunkowo suchy romans, z goła porównywalny i pisany na wzór wszystkich innych, a raczej tajemnicza historia, w której wszystkie wątki przeplatają się ze sobą nawzajem tworząc niesamowitą opowieść o życiu, cierpieniu i prawdziwej przyjaźni zarazem, gdzie miłość jest tylko dodatkiem.

Jak już mówiłam, książka wciąga bez reszty. W dodatku pisana jest bardzo lekkim i przyjemnym językiem, dzięki temu czyta się miło i chętnie. Autorka stawia na dość wysublimowane i odchodzące od standardów rozwiązania, a mimo to ukazane w bardzo codzienny i naturalny sposób. Według mnie to spory plus, ponieważ czytelnik może być zaskakiwany na każdym kroku, zwłaszcza, jeśli chodzi o wątek zaginionej przed laty dziewczyny, o której opowiada druga połowa powieści. Jeśli już wspomniałam to dodam, że kolejnym plusem jest podzielenie powieści na dwie części, w której całość ukazywana jest z dwóch różnych punktów widzenia. Pierwsza część jest tak jakby nie tyle dziennikiem, a wydarzeniami pisanymi z punktu widzenia Michała, druga zaś Katarzyny, które w bardzo zgrabny i przejrzysty sposób się ze sobą splatają.

Jedynym problematycznym punktem w kwestii wydania był dla mnie fakt, że nie została ona podzielona na rozdziały. Niektórzy mogą to uważać za plus, ponieważ wtedy uwidacznia się ciągłość powieści, jednak mi to odrobinę przeszkadzało, gdyż nie miałam żadnych punktów odniesienia przy czytaniu – a jeśli rozdziały są numerowane, lub chociaż tytułowane, czyta mi się o wiele sprawniej. Jest to jednak kwestia sporna dotycząca samego wydania, a nie języku, w jakim tworzy pani Jolanta. Z to okładka jest według mnie urocza. Delikatna, ale bardzo twórcza i tematycznie zgodna z treścią. Nie mówi za wiele o samej fabule, a mimo to pasuje, jak ulał. Z mojej strony mogę tylko pochwalić grafików za kawał dobrej roboty.

Powieść pani Kosowskiej bardzo przypadła mi do gustu i wiem, że jeszcze nie raz do niej powrócę. Książka nie przynudza, a wręcz przeciwnie. Gdybym miała tylko możliwość, to z wielką chęcią poznałabym dalsze losy bohaterów, którzy bądź, co bądź przypadli mi do gustu. Oczywiście każdy z nich miał swoje słabe strony, ale chyba jeszcze się nie zdarzyłobym nie umiała wybrać tego „najlepszego” – a tutaj gdybym musiała miałabym niemały dylemat. Bądź, co bądź „Niepamięć” polecam ze szczerym sercem każdemu bez względu na upodobania czytelnicze. W końcu każdy z nas od czasu do czasu lubi poczytać coś innego, odmiennego. A ta książka naprawdę taka jest – to mogę zapewnić.

Za chwile uśmiechów i łez z bohaterami "Niepamięci" dziękuję Wydawnictwu Bukowy Las!