Recenzja: "Alicja i lustro zombie" - Gena Showalter

Tytuł: Alicja i lustro zombie

Autor: Gena Showalter

Wydawnictwo: Mira Harlequin

Wydanie: 2014-05-21

ISBN: 978-83-2389-549-7

Objętość: 444

Cena: 34,99 zł

Moja ocena: 6/10 pkt.

Szufladka: Ciekawa.

Zombie. Martwe stwory żywiące się ludzkimi ciałami? Nie. Te polują na dusze. Skradają się nocą, kiedy to wychodzą na łowy. Wiecznie głodni, wiecznie nienasyceni. Alicja, nasza główna bohaterka próbuje dojść do siebie po tragicznych wydarzeniach z poprzedniej części. Na domiar złego, gdy zostaje ugryziona przez jednego z nich, zaczyna się z nią dziać coś bardzo niedobrego, mimo podanego leku. Dziwne głosy, ożywające lustra, to tylko niektóre z rosnących problemów. Dziewczyna nie dość, że musi walczyć z zombie, to na dodatek musi też pokonać swoje wewnętrzne rozterki - nie tylko miłosne. Wszystko to daje szaleńczą mieszankę, która tworzy ponad czterysta-stronnicową historię o kolejnych przygodach Alicji.

Przyznaję, że długo nie byłam przekonana do serii "Kronik Białego Królika". Wiele razy przeglądałam pierwszy tom w księgarniach, lecz gdy tylko próbowałam go zakupić, coś mi mówiło, że ta gra jest zwyczajnie nie warta świeczki i tylko się na tej książce zawiodę. Głównie dlatego, że na pierwszy rzut oka było widać, że powieść jest stworzona na podstawie słynnej historii "Alicji w Krainie Czarów". Koniec końców, postanowiłam przekonać się, co tak wszyscy zachwalają i zabrałam się za lekturę.

Po dość nieciekawym wstępie czekała na mnie niesamowita historia pewnej dziewczyny, która nie dość, że traci rodzinę, to na dodatek musi walczyć z szalonymi zombiakami. Tak po prawdzie, jak się o tym mówi tak po prostu, to ma się wrażenie, że fabuła jest błaha, a nawet można by się pokusić o stwierdzenie komiczna - jednak wcale tak nie jest. Za nietypową historią skrywa się naprawdę wiele przesłań, które powinien poznać niejeden człowiek - w tym wypadku nastolatek - bowiem historia skierowana jest głównie do takiego grona odbiorców.  To samo się tyczy zarówno pierwszej, jak i drugiej części, które są do siebie idealnie dopasowane, jako kontynuacje.

Tak jak fabuła może wydawać się dość nietypowa, tak trzeba stwierdzić, że styl i język jakim się posługuje autorka już takie nie są. Według mnie cała ta historia jest napisana językiem prostym, niekiedy błahym, bez zbędnych problematycznych treści - idealnie przystosowana do nastolatków, którzy to nienawidzą "ciężkich" lektur.

Jeśli chodzi o bohaterów, to muszę przyznać, że niespecjalnie upodobałam sobie swojego ulubieńca. Co prawda, są oni wykreowani na postacie w miarę możliwości bardzo naturalne i realne, jednak żaden charakter nie podbił mojego serca.

Całość wieńczy okładka, która nie dość, ze z jednej strony przypomina mi tę z "Alicji w Krainie Czarów", z drugiej ma w sobie odrobinę mroku i tego "zomiakowatego" stylu, który nadaje całości jeszcze lepszy efekt.

Czy polecam? Owszem. Jest to naprawdę ciekawa pozycja, zarówno tom pierwszy, jak i jego kontynuacja, które zresztą czytane jednym tchem dają wrażenie, jakoby były jedną zgraną powieścią, a nie jak w niektórych przypadkach kilkoma różnymi. Osobiście chętnie zapoznam się z kolejnym tomem, o ile oczywiście ukaże się w miarę szybko, gdyż zwyczajnie zżera mnie ciekawość, co będzie dalej...