Recenzja: "Dziedzictwo" - C.J.Daugherty

Tytuł: Dziedzictwo

Autor: C.J. Daugherty

Wydawnictwo: Moondrive

Wydanie: 2013-09-25

ISBN: 978-83-7515-261-6

Objętość: 396

Cena: 34,90 zł

Moja ocena: 9/10 pkt.

Szufladka: Wspaniała.

Zimne kalkulacje i porywy serca. Wielka polityka i szkolne troski….

„Życie to pasmo bólu i najlepiej by było, gdybyś się zaczęła do tego już przyzwyczajać, Allie. Ból nigdy nie znika. Gromadzi się. Jak śnieg.”

„Dziedzictwo” to już drugi tom bestsellerowej sagi „Wybrani”. Opowiada o losach najbardziej ekskluzywnej szkoły w Wielkiej Brytanii, odkrywając jej nawet najmroczniejsze sekrety. Główną bohaterką tutaj jest Allie. Na pozór wydawałoby się zwykłą nastolatka, ale jak widać pozory mylą. Cała historia drugiego tomu zaczyna się w momencie, gdy ludzie Nathaniela atakują dziewczynę, chcąc ją uprowadzić. Pewnie i by się im to udało, gdyby nie Isabelle… Allie wraca do szkoły, gdzie czuje się bezpieczna, ale czy aby na pewno? Niekoniecznie. W szkole działa tajemniczy szpieg, którego tożsamość trzeba poznać, nim będzie za późno. Na domiar złego kłopoty same się jej plączą pod nogami, a żeby tego było mało dochodzą jeszcze rozterki miłosne. Czy Allie pozna wreszcie największą tajemnicę swojego życia i rozwiąże zagadkę Nocnej Szkoły? Kim jest tajemniczy szpieg i czy szkoła jest gotowa na kolejny atak Nathaniela? Te i inne sekrety skrywa kolejny tom serii, które dano było mi poznać (czuję się wtajemniczona xD)

No, ale od początku. Jeśli chodzi o samą okładkę, to muszę przyznać, ze wywarła na mnie o wiele lepsze wrażenie, aniżeli poprzednia, która wręcz mnie odstręczała. Ta zaś jest ciekawa i ładnie dopracowana. Tajemnicza, ale niekoniecznie. Po trochu z każdego – a co najważniejsze nie ma już tej zwariowanej dziewczyny na pierwszym planie – rozumiem, dlaczego została ukazana wtedy tak, a nie inaczej, ale najzwyczajniej mi to nie odpowiadało. Tutaj wręcz przeciwnie.

Bohaterowie – cóż muszę przyznać, że tak, jak w poprzedniej części byłam zagorzała fanką Cartera, tak tutaj moje zdanie nie zmieniło się ani o jotę. Wiem, ze wiele czytelniczek zmieniło swoje nastawienie, co do Sylvaina, ale ja nie i nie sądzę, by miało to ulec zmianie w najbliższym czasie. Ogólnie rzecz biorąc wszystkie, co ważniejsze postacie są o wiele lepiej dopracowane – bardziej szczegółowo. Ma się wrażenie, iż autorka spędziła nad kreacją ich o wiele więcej czasu. Jedyny minus, że nie ma już w tym wszystkim takiej tajemniczości i mroku, który czaił się za rogiem. Wszyscy i wszystko nabrało o wiele więcej „światła” i „delikatności”, jednak z drugiej strony trudno jest odkryć ich „prawdziwą naturę”.

„Nie można mówić, że coś nie istnieje tylko dlatego, że się tego nie rozumie.”

W przypadku stylu autorki, to tutaj muszę bić pokłony, – dlaczego? A dlatego, że w moim odczuciu wszystko uległo znacznej poprawie. Czyta się lepiej, szybciej, bez narzekań, co miało miejsce w moim przypadku chociażby podczas poznawania tomu pierwszego. Język jest łatwy i przystępny, mogłabym nawet rzecz bardziej „unowocześniony”, chociaż nie wiem, czy to akurat jest dobre porównanie – jeszcze ktoś pomyśli, że chodzi mi o jakieś reguły związane z nowinkami technologicznymi =P

Ogólnie rzecz biorąc, to „Dziedzictwo” o wiele bardziej przypadło mi do gustu, aniżeli „Wybrani”. Akcja dzieje się już od pierwszej strony, nie ma nudnego wstępu – zawsze jest jakaś akcja, mniejsza, czy większa. Ze szczerym sercem mogę przyznać, że jest to książka do „pochłonięcia” bez odrywania się od niej. Zaciekawi każdego (no prawie każdego – wiadomo są wyjątki). Jeśli jednak ktoś nie był do końca przekonany, zaczynając przygodę z pierwszą częścią, to tutaj będzie pewny swego, że po prostu warto. A warto. Osobiście nie mogę się doczekać kontynuacji, co mam nadzieję nastąpi w miarę szybko – nie lubię długo czekać za kolejnymi tomami, gdyż za dużo szczegółów mi ucieka i potem muszę wracać do poprzednich części. Poza tym muszę się, jak najszybciej dowiedzieć, kto tu w końcu jest „czarnym charakterem”, bo to chyba ciekawi mnie najbardziej. Jednego jestem pewna - ta część jest nawet lepsza, niż pierwsza, chociaż po tak długim przestoju w czytaniu historii "Wybranych" trochę się wybijałam niekiedy z rytmu, ale i tak szalenie zaskakująca, to fakt - pozytywnie oczywiście!

Książkę miałam możliwość przeczytać dzięki uprzejmości Wydawnictwa Otwarte, 

za co niezmiernie dziękuję!